تو ای غافل ز یزدان رفتن راه خطا تا کی؟
فرار از بندگی سرپیچی از امر خدا تاکی؟
صفات نیک انسانی نهادن زیر پا تا کی؟
فسون و مردم آزاری و تذویر و ریا تا کی؟
ستم بر زیر دستان اندر این دار فنا تا کی؟
خیانت در امانت بهر ما مخلوق عادت شد
توانگر گشتن همسایه ها بخل و حسادت شد
تجاوز بر حریم دوستان نامش عبادت شد
همین کردار نا معقول ما ختم سعادت شد
به راه و رسم انسانی نبودن آشنا تا کی؟
چه طرفی بستی از دنیا که بستی سخت بر آن دل
چه نیکی کرده ای سازد گناهان تورا باطل
نگشت است دانه ای از خرمن عمر گران حاصل
نما اندیشه ای بر عاقبت ای از خدا غافل
به پای خویش رفتن جانب دام بلا تا کی؟
